สถานการณ์เว่ยเหลียนไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่โจมตีหลี่ หยิงเหลียงโดยตรง แต่เขาก็ยังต้องการทำสิ่งนี้ เฉินจื้อเหิงกล่าวว่าเมื่อต่อสู้กับท้องฟ้า พระเจ้าจะไม่ยอมให้เขาเป็นมนุษย์ แต่เมื่อต่อสู้กับ คนอื่นๆ เขายังคงต้องใช้วิธีของมนุษย์ จากนั้นเขาก็ลงจากรถและไปหาหลี่ หยิงเหลียงอย่างสุภาพมากและยินดีกับการมาเยือนของ เซิน ชี่เหิง ขู่เขาว่าครั้งนี้เขาจะเตรียมอะไรไว้ หากมีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้น เขาจะพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก เซิน ชี่เหิง ถามเขาเกี่ยวกับการรังแกเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่ หลี่ หยิงเหลียง ปฏิเสธด้วยว่า มี่หลาน ช่วย เซิน ซี่เหิง พูดตรงๆ ว่าเขาใจดีกับเธออย่างชัดเจน เขาอยู่ในโรงพยาบาล เธอคงตายไปนานแล้ว หลี่ หยิงเหลียงไม่ปฏิเสธ แต่หลี่ หยิงเหลียงรู้ว่ามี หลานต้องช่วยเขาในคืนนั้น
แต่หลี่ หยิงเหลียงไม่เข้าใจว่าเขาเป็นใคร คืนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก ทำไม เซิน ซี่เหิง ถึงกลับมาอย่างปลอดภัยหลังจากหายตัวไปนานกว่าสิบวัน และ เซิน ชี่เหิง ไม่พูดอะไร หลี่ หยิงเหลียงสาบานอย่างมีพิษโดยตรง และเซิน ซีเหิงก็บอกเขาอย่างจริงจังว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด หลี่ หยิงเหลียงตกใจมาก เขาคิดว่าเซิน จื้อเหิงล้อเล่น แต่เซิน จื้อเหิงกลับดูจริงจังอีกครั้ง หลังจากพูดอย่างนั้น เซิน ชี่เหิง กำลังจะจากไป โดยยังคงจับคอของ หลี่ หยิงเหลียง ไว้อย่างหวาดกลัว
กัว เซิง คิดว่า หลี่ หยิงเหลียง ถูกลักพาตัวอีกครั้ง แต่ หลี่ หยิงเหลียง อธิบายทันที จากนั้นเฝ้าดู เซิน ชี่เหิง จากไปพร้อมกับสายตาของเขาเอง เซิน ชี่เหิง ยังคงกังวล ซีทู กังวลเกี่ยวกับเขา ถามเขาว่าเขาควรทำอย่างไรกับ มี่หลาน เขายังต้องการให้ มี่หลาน ใช้ชีวิตตามปกติ เมื่อเขากลับไปในตอนเย็น ซีทู ดึง เซิน ชี่เหิง มาแต่งหน้าให้เขา บอกว่ามันน่าเกลียดเกินไป แต่ ซีทู บอกว่านี่เป็นวิธีเดียว เซิน ชี่เหิง ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปพบ มี่หลาน หลังจากแต่งหน้า เขากังวลว่าจะทำให้ มี่หลาน กลัว
ดังนั้นเขาจึงสวมผ้าคลุมหน้าด้วยซ้ำ เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็มองไม่เห็น เซิน ชี่เหิง ยิ้ม แล้วถาม มี่หลาน เกี่ยวกับที่ตั้งห้องนอนของแม่เธอ และเตรียมที่จะออกไป แม่ เธอจะหาวิธี มี่หลาน รู้ว่าเขากำลังบอกลา เซิน ชี่เหิง บอกว่านี่เป็นเพียงชั่วคราวแล้วจากไป เซิน ชี่เหิง แกล้งทำเป็นบรรพบุรุษของตระกูล มี่ และทำให้แม่ของ มี่หลาน หวาดกลัวขณะหลับ แม่ของ มี่หลานกรีดร้องออกมาและนอนไม่หลับอีกต่อไป สาวใช้พบชายที่แข็งแกร่งคอยเฝ้าประตูของผู้หญิงโดยไม่คาดคิด แม่ก็หนีไปกับพวกเขา ข่าวถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์อย่างรวดเร็ว
ชีวิตของ มี่หลาน ดีขึ้นมาก แต่ มี่หลาน ยังไม่ได้ออกไปไหน หลี่ หยิงเหลียง ก็ผ่อนคลายการเฝ้าติดตาม มี่หลาน และกำลังคิดว่าเขาจะประเมินคุณค่าของเธอที่มีต่อ เซิน ชี่เหิง สูงเกินไปหรือไม่ แต่ เซิน ชี่เหิง ยังไม่ออกมาข้างหน้า แต่ส่ง ซีทู เว่ยเหลียน ไปพบ มี่หลาน ให้เงิน มี่หลาน และยังสั่งให้คนรับใช้ที่บ้านขอให้พวกเขาดูแล มี่หลาน ให้ดี หลี่ หยิงเหลียง ยังคงทำชั่ว และเขาลงโทษบุคคลที่ไม่เชื่อฟัง อีกฝ่ายยิงหลี่ หยิงเหลียง แต่มันโดนเสื้อเกราะของหลี่ หยิงเหลียง โกรธและสับนิ้วของอีกฝ่ายออก อาชญากรรมและทุกคน
หลังจากถูกดึงออกไป หลี่อิงเหลียงยังคงคิดถึงประโยคนี้ และทันใดนั้นก็มีความคิดหนึ่งเข้ามาในใจของหลี่อิงเหลียง จากนั้นหัวหน้าตำรวจชื่อ หลิน ดงรี่ ก็ไปหา เซินไช่ และบอกว่ามีคดีฆาตกรรมโดยเจตนาซึ่งต้องได้รับความร่วมมือจาก เซิน ชี่เหิง ให้มีคนยืนยันขั้นตอนการจัดการคดีและติดตามเขา ในเวลานี้ หลี่ หยิงเหลียงกำลังคุยกับกุ้ยเฉิง หลี่ หยิงเหลียงกล่าวว่าเสินจื้อเหิงเพียงขู่แต่ไม่ได้ฆ่าใคร ซึ่งหมายความว่าเขาไม่ได้ฆ่าคนและเขาปฏิบัติตามกฎ
ดังนั้นจึงมีวิธีจัดการกับเขา ในเวลานี้ มีข่าวมาจากคนข้างล่างว่า เซิน ชี่เหิง กำลังร่วมมือกับการสืบสวน ทั้งสองออกเดินทางตามหา หลิน ดงรี่ ทันที โดยขอให้ขัง เซิน ชี่เหิง ให้นานที่สุด ดวงตาของ เซิน ชี่เหิง เต็มไปด้วยอาหารอร่อย มีเตาขนาดใหญ่หลายเตา และการรักษาไม่ค่อยดีนัก อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครมาสอบถาม และ เซิน ชี่เหิง ก็รู้ว่านั่นคือ หลี่ หยิงเหลียง อีกครั้ง เซิน ชี่เหิง ตะโกนใส่ หลี่ หยิงเหลียง และขอให้เขาออกมา หลี่ หยิงเหลียง หยุดแสร้งทำเป็นและเดินไปอย่างกร่าง หลี่ หยิงเหลียงรู้สึกว่าถูกคุกคาม เขาจึงส่งคนไปจับตาดูเสินจือเหิง สิ่งที่แปลกก็คือเขาไม่กัดและกลัวความร้อนหรือความเย็น หลี่ หยิงเหลียงนึกถึงสิ่งที่เซินจือเหิงพูดก่อนหน้านี้ และค่อยๆ ตระหนักว่าเขาอาจจะไม่กินจริงๆ ดังนั้นเขาจึงพบนักโทษประหารที่ได้รับบาดเจ็บและส่งไปให้เซิน จือเหิง